ปรัชยาไส้ ฉบับสมบูรณ์

หลังจากเดินทางด้วยประสบการณ์ชีวิตอันยาวนาน ผ่านการเป็นนักเขียน บรรณาธิการอาวุโส จนถึงนักประพันธ์ชั้นครู
มาในวันนี้ “อาจินต์ ปัญจพรรค์” ก็ได้เจิดจรัสเชิดชูอยู่บนชั้นหนังสืออีกครั้ง ภายหลังรวมเรื่องสั้น “เหมืองแร่” และ “เรื่องสั้นนอกเหมืองแร่” ปรากฏสู่สายตาสาธารณชน
โดยล่าสุด เป็นรวมข้อเขียนภายใต้ชื่อ “ปรัชยาไส้”

ด้วยรวมข้อเขียนเล่มนี้ บรรยายการดำเนินชีวิตของปุถุชนคนสามัญ แม้หลายต่อหลายท่านอาจมองว่าพวกเขาต่างล้วนหาเช้ากินค่ำ ไม่มีเวลาติตรองความคิด ความเชื่อ หรือแม้แต่ความรู้สึกของตนเอง แต่ในความเป็นจริงชาวบ้านร้านถิ่นนี่แหละที่มีความคิด ความสามารถ อย่างน้อยก็มี “กึ๋น” หรือวิธีการที่จะดำรงชีวิตเพื่อเอาตัวรอดในสังคม

พวกเขาล้วนมี “ปรัชญา” ประจำใจ โดยไม่ต้องไปหวังพึ่งนักคิดนักปราชญ์ ฟุ้งเฟื่องไปตามเรื่องตามราวที่ไม่เกี่ยวข้องกับการดำเนินชีวิต แต่พวกเขาก็ยังสามารถ “ยาไส้” ให้แก่ชีวิตของตนและครอบครัวได้

“อาจินต์ ปัญจพรรค์” จึงได้ใช้คำว่า “ปรัชญา” หมายถึง “หลักคิด” มาสนธิกับคำว่า “ยาไส้” ซึ่งหมายถึงการทำมาหากินเพื่อเลี้ยงปากท้อง จนกลายเป็น “ปรัชยาไส้” ที่แม้จะดูแสนธรรมดา แต่แท้จริงลึกซึ้งยิ่งนัก เพราะอย่างน้อยก็เป็นการเผยให้เห็นความสามัญที่แสนวิเศษ โดยไม่จำเป็นต้องพึ่งพาความคิดของผู้ดีมีเงินแม้เศษเสี้ยวหนังสือเล่มนี้จึงแทรกแซมด้วยเนื้อหาที่น่าซื้อเก็บไว้เป็นข้อคิดติดบ้าน มิใช่เพราะผู้เขียนเป็นบรมครูด้านวรรณกรรมเพียงแต่เท่านั้น
แต่เพื่อแสดงให้เห็นว่า ปุถุชนคนเล็กคนน้อยล้วนเป็น “คนที่มีความคิด” มาช้านานแล้วนั่นเอง